De schone tonen van Meskerem Mees weergalmen ondertussen al tot ver buiten de eigen landsgrenzen. De 23-jarige singer-songwriter heeft ondertussen heel wat awards – én haar eerste plaat, Julius – in haar achterzak steken. En daar lijkt vooralsnog geen einde aan te komen. Maar laten we het eerst even over de nabije toekomst hebben.

Ga je een fijne zomer tegemoet?

MESKEREM MEES “Er zijn altijd zoveel dingen te doen in de zomer. Zeker nu we toch in die semi-coronavrije periode beland zijn. In augustus trek ik sowieso op vakantie, daarnaast zal ik ook wel vaak op café gaan of wandelen met vrienden, zulke dingen. En natuurlijk vooral veel spelen en repeteren. We hebben het geluk gehad dat we de afgelopen twee jaar nog vrij veel hebben kunnen spelen, omdat we een kleine bezetting hebben. Ik heb ook heel veel zin om in ’t OLT te spelen. Het is een unieke locatie en zoiets kan ik altijd wel appreciëren, eender waar. We stonden er al een paar keer, vrij cool daar. Ik was de laatste keer vooral fan van het concept om muggenspray uit te delen op voorhand (lacht). Dat was tof gedaan.”

Hoe hectisch is het leven voor een veelbelovende muzikante met een plaat en enkele awards en overwinningen op zak?

MESKEREM “Het gaat goed, we hebben veel te doen. Soms is het een beetje heftig, maar wel tof. Uiteindelijk is het ook maar zo druk als je ‘t zelf toelaat. Al is het daarom niet altijd gemakkelijk om nee te zeggen, daar moet je een balans in vinden. In principe ben je als muzikant elke dag van je leven vrij (lacht), als ze je dan vragen om een optreden te doen, zeg je gewoon ja. Onlangs speelden we in De Roma voor ons grootste publiek ooit. Dat was heel leuk en een unieke ervaring voor ons. Het is altijd een beetje spannend afwachten of we hetzelfde effect kunnen bereiken als wanneer we voor minder mensen spelen. Want we brengen wel intieme muziek, een even intieme sfeer overbrengen in een grotere zaal kan dus moeilijk zijn. Maar zowel wij als het publiek hebben ervan genoten.”

Is een concert voor jou pas geslaagd als je een connectie voelt met het publiek?

MESKEREM “Ja, dat is zowat mijn opzet. Ik probeer altijd een soort van connectie te maken en een herinnering te creëren tussen mij en zij die komen kijken. Je probeert een ervaring te bieden die mensen kunnen meepakken naar huis en niet meteen zullen vergeten. Tijdens een optreden krijg je ook energie van het publiek, het is een soort van wisselwerking. Als Frederik (Daelemans, cellist) een goede solo speelt of ik zit goed in de flow van de muziek, dan weerspiegelt zich dat meestal in het applaus. Zo krijg je zelf terug energie en zin om aan het volgende nummer te beginnen. En dat bouwt dan op die manier verder. Ook naast het podium vind ik het heel leuk als mensen naar de merchandisestand komen. Ik heb er al veel leuke gesprekken gevoerd en dan krijg je een beter idee van wie er eigenlijk naar je muziek luistert. Het is heel tof om het verhaal achter je streams op Spotify te horen en te weten wat je muziek betekent binnen de levenservaring van iemand anders. Maar muziek maken met andere muzikanten en zien hoe zij nummers schrijven, repeteren en te werk gaan en aan hun eigen carrière bouwen, vind ik ook heel interessant.”

Dat samenspelen met andere muzikanten heb je recent nog gedaan, toen je de Talent Award won op het Montreux Jazz Festival vorig jaar. Hoe was dat?

MESKEREM “Ik mocht inderdaad een week op een soort van muziekkamp gaan als prijs voor het winnen van de award. Ik heb vooral op artistiek vlak veel geleerd. Ik heb er samengespeeld met verschillende muzikanten en heel wat leuke mensen ontmoet. Ik speelde onder andere met de beloftevolle jazzmuzikant uit de UK, Shabaka Hutchings, die nu furore maakt met zijn band Sons Of Kemet. De muzieksector is in feite een heel open, leuke en vriendelijke sector, ook over de landsgrenzen heen. Dat is echt mijn favoriete aspect aan de hele muziekwereld. Dus die week was enorm tof en leerrijk. En het motiveerde me vooral om verder te blijven doen. Het was ook zó ver buiten mijn comfortzone. Ik dacht echt: ‘Wat zit ik hier te doen, ik maak toch helemaal geen jazz?!’ Maar je steekt natuurlijk net het meest op in zulke situaties, wanneer je op plekken komt waar je anders nooit zou terechtkomen en mensen ontmoet die je normaliter nooit zou tegenkomen.”

Voer voor een volgende plaat dus. Ondertussen is je eerste album Julius al een tijdje uit. Hoe kwam de plaat tot stand? 

MESKEREM “De plaat was leuk om te maken, in dat opzicht dat ik heel vrij was en er weinig van verwachtte. Ik wist niets van het hele proces achter platen maken, het was allemaal nieuw voor mij. Alles verliep daarom stapsgewijs. Ik voelde mij nooit gedwongen in het proces om iets te doen, alles kon op mijn eigen tempo. Ze zeggen wel eens: Op een eerste plaat zit toch niemand te wachten (lacht). Ik was natuurlijk wel al van mijn 16 jaar bezig met nummers schrijven, dus ik had heel wat nummers liggen. Toen mijn label vroeg of ik een album wou maken, zei ik: ‘Ah ja, hierzo, kies maar’ (lacht). Uiteindelijk hebben ze zeker en vast rekening gehouden met mijn noden en werd het gauw duidelijk dat er toch ergens een rode draad was en dat we nummers aan elkaar konden linken.”

Ik geniet enorm van de positieve reacties op de plaat, maar het belangrijkste is dat ik mij blijf amuseren. Dat zal altijd boven succes staan.

Wanneer is een nummer voor jou geslaagd?

MESKEREM “Een song is vooral geslaagd als het een reden heeft om te bestaan. Muziek maken had altijd al een therapeutisch aspect voor mij. Kom ik een positieve of negatieve ervaring tegen in mijn leven en weet ik niet goed wat ermee te doen, dan moet ik het van mij afschrijven. Als een nummer op die manier ontstaat, weet ik dat het goed is omdat het een kern en bestaansreden heeft. Ik kan ook een nummer schrijven over hoe het nu regent hier in mijn tuin, maar dan heeft het weinig betekenis voor andere mensen. Er moet voor mij een soort van eerlijkheid aanwezig zijn. Als ik schrijf om te schrijven, komt er meestal niks nuttig uit bij mij. Op het podium probeer ik dan altijd zo goed mogelijk in die sfeer te komen waarin ik vertoefde toen ik een bepaald nummer schreef. Ik denk dat het een betere performance oplevert als ik de emoties die ik toen ervaarde zo echt mogelijk probeer te reconstrueren.”

(Lees verder onder de video)

Het lijkt dat je gemakkelijk heel dicht bij jezelf kunt komen, dat je goed weet wat je wel en niet wilt.

MESKEREM “Dat heeft volgens mij te maken met het feit dat ik nooit echt bezig was met het reilen en zeilen van het Belgische muzieklandschap, waar ik half ben ingetuimeld. En het interesseert me eigenlijk ook nog altijd niet zo heel hard (lacht). Ik was altijd al fan van alles dat er in de UK gebeurt. Ik keek zelden naar het binnenland, dus ik liet me er ook niet door inspireren. En zelfs dan nog heb ik altijd mijn eigen stijl gehad en vertrouwde ik op mijn eigen smaak. Dat is ook wel een vaardigheid die ik ergens onderweg heb geleerd die mij daarbij helpt. Ik denk dat ik altijd al dicht bij mezelf heb gestaan, soms is dat handig en soms niet. Bij het maken van beslissingen is dat wel een gezonde houding, denk ik. Daarnaast ben ik ook niet bijzonder ambitieus. Ik ben heel blij met alle kansen die ik krijg en met de positieve reacties op de plaat. Ik geniet er enorm van, maar het belangrijkste is dat ik mij blijf amuseren. Dat zal altijd boven succes staan. Ik wil ook geen onmogelijke dingen. Als het nooit groter wordt dan wat het nu is, dan ben ik ook al héél tevreden.”

Wij gaan ons alvast amuseren op je show in 't OLT. Tot dan!

Foto: Monday Agbonzee Jr.
Tekst: Ellen Van Hoegaerden